10/1/07

un lugar...



... para dejarte caer, o tirarte directamente. Para reposar la cabeza sin sentarla del todo, no vaya a ser que engorde por la falta de ejercicio y después no te puedas ni poner el casco.
Dónde ser rey ciego en un país de tuertos aunque te miren de reojo. Caminar por todos los rincones con los dedos de las manos creyéndote que vas a salir de número dos en los cromos del chocolate Torras, colección grandes exploradores, entre Marco Polo y Livingstone... si es que aún salen cromos en el chocolate y todavía existe la marca Torras.

Un lugar dónde perderte a drede mientras quemas el mapa y te ahorras plegarlo correctamente, dónde hacerte turista permanente para ponerles nombre a todas las piedras de sus caminos, un lugar que va del más alto de sus rizos a la punta de los dedos de sus pies.

5 comentarios:

Anónimo dijo...

¡Subo, bajo, entro, salgo, me pierdo, me encuentro, me encuentran, te busco, me busco, arriba, abajo, ahora, después y mañana también! ¡Veo aves, peces, sombras, destellos, campos, mares y ojos que sonríen! Y también oigo cantares de todo el mundo que me animan a mover mis alas al compás... ¡es tan hermoso perderse volando!
Por cierto, bonito globo ... ¿ya no te dan miedo las alturas? ;)

Anónimo dijo...

un lloc anomenat ella.

Benvinguda a la selva de veritat, lila!!

Anónimo dijo...

que maco... Probablament la millor manera de perdre's. Amb algú, en algú...
et debem una calçotada, ho tenim en compte.
petonets fu

Teo Perea dijo...

la qüestió és estar sempre perduts, eh Nur?
doncs un dia d'aquests creuo el carrer i prepareu les brases.
i una graellada de peix en comptes des calçots? tinc el congelador a vessar! (mira, que se'ns dóna bé pescar! jejej!) petons!!

eh bombardino, ara ja no tenim excusa! ens toca mirar preus de vol per conèixer a la petita Lila (segur que trobes ofertes per familíes nombroses... o sorolloses, o algo, jej!) i de pas per rescatar per una estona al pare de la criatura!

Si me subo a un globo, por bonito que sea, me da una triquinosis espasmódica, querida Gavilana!!
¿y no te mareas con tanto movimiento, entrar y salir, subir y bajar oyendo cánticos? eres Tony Manero versión pelorizado!!
si me buscas, me encuentras. Y entonces perdidos los dos! ;P

Anónimo dijo...

Espero que se pueda llegar hasta allí con la imaginación.

No, fu, no te veo yo de Willy Fogg, ni con sobredosis de biodramina :-P

Seguidores

Archivo del blog